| تعداد نشریات | 286 |
| تعداد نشریات سازمان | 84 |
| تعداد شماره‌ها | 3,019 |
| تعداد مقالات | 33,734 |
| تعداد مشاهده مقاله | 44,973,207 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 46,418,899 |
تحمل‌پذیری جمعیتهای اسپرس به بیماری سفیدک سطحی در شرایط اصفهان | ||
| تحقیقات حمایت و حفاظت جنگلها و مراتع ایران | ||
| مقاله 2، دوره 11، شماره 2، آذر 1392، صفحه 79-88 اصل مقاله (315.33 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/ijfrpr.2014.8392 | ||
| نویسندگان | ||
| محمدعلی علیزاده* 1؛ احمد رضا سیف‌اللهی2؛ شعبان شفیع‌زاده2؛ علی اشرف جعفری3 | ||
| 1دانشیار پژوهش، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور | ||
| 2مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان | ||
| 3مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور | ||
| چکیده | ||
| در این تحقیق، تحمل‌پذیری 40 جمعیت اسپرس نسبت به سفیدک سطحی در شرایط محیط طبیعی مزرعه مورد ارزیابی قرار گرفت. جمعیتها در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه شهید حمزوی سمیرم استان اصفهان سال 1387 کشت شدند و به مدت 3 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. با توجه به مشاهدات، علائم بیماری عمدتاً در شهریورماه و روی چین سوم مشاهده شد. این علائم با شروع لکههای زرد و کمرنگ روی برگها در حاشیه‌ی کرتها شروع و با سفیدرنگ شدن کل برگهای گیاه در بعضی جمعیتها ادامه یافت. پس از جمعآوری نمونهها از اسپرسهای آلوده به سفیدک و بررسیهای آزمایشگاهی آنها و با استفاده از کلید قارچشناسی، قارچ Leveillula taurica به‌عنوان عامل بیماری سفیدکسطحی اسپرس جدا شد. نمونههای گیاهی از هر کرت 27 شاخه از 9 بوته به صورت تصادفی انتخاب شدند و مورد ارزیابی قرار گرفتند. جمعیتها با شاخص شدت بیماری (DSI)1، بر مبنای 1) بدون علائم بیماری به‌عنوان جمعیتهای مقاوم، 2) شاخص بیماری بین (25-1%) به‌عنوان جمعیتهای متحمل، 3) دارای شاخص بیماری بین (50-26%) به‌عنوان جمعیتهای نیمهحساس و 4) شاخص بیماری بالاتر از 50% به‌عنوان جمعیتهای حساس ارزیابی شدند. تجزیه‌ی واریانس دادهها نشان داد که بین جمعیتها، بین سالها و اثر متقابل آنها دارای تفاوت معنیداری بودند (P<1%). مقایسه‌ی میانگین بین دادهها به روش دانکن نشان داد که جمعیتهای پلی‌کراس کرج و اشنویه با میانگین شاخص شدت بیماری به‌ترتیب 5/2 و 8/2 به‌عنوان جمعیتهای متحمل و جمعیتهای اردبیل (گرجان)، اردبیل (کهلران) با شاخص شدت بیماری 7/3 به‌عنوان جمعیتهای خیلی حساس ارزیابی شدند و بقیه‌ی جمعیتها دارای درجاتی از حساسیت متوسط بودند. نتایج این تحقیق مشخص کرد که در سال اول کشت میزان آلودگی و شاخص شدت سفیدک کم بود، اما در سالهای دوم و سوم هم میزان آلودگی و شاخص شدت آلودگی افزایش یافت. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اسپرس؛ Onobrychis sativa؛ سفیدک سطحی؛ تحمل‌پذیری؛ اصفهان | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Powdery mildew tolerance of 40 sainfolin (Onobrychis sativa ) populations in Esfahan province | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mohammad Ali Alizadeh1؛ Ahmad Reza seifollahi2؛ Shaban shafizadeh2؛ Ali Ashraf Jafari3 | ||
| 1Associate professor, Research Institutes of Forest and Rangelands, Tehran, Iran | ||
| 2Member of Scientific board, Agriculture and Natural resource research center Esfahan, Iran | ||
| 3Professor, Research Institutes of Forest and Rangelands, Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| In this research, powdery mildew tolerance of 40 sainfoin populations was evaluated in the filed condition. The populations were cultivated in a randomized block design with three replications in Shahid Hamzeh station of Esfahan province in 2009. Regarding of observation, Initial disease symptoms occurred mainly in the third cut which is in September. Symptoms included presence of yellowish necrotic area around blocks borders with further whitening of all leaves of the affected plants. Field collected samples of populations were evaluated in the laboratory and the fungus Leveillula taurica was isolated and identified in Esfahan province.. Evaluation of plant samples were carried out randomly for 27 branches of 9 bushes in every block. Evaluation of the populations was carried out on the base of disease severity index (DSI): 1(without disease symptoms as resistant populations, 2(DSI 0f 1-25 as tolerant populations, 3(DSI 0f 26-50 as semi susceptible populations, 4(severity index 0f over 50 as susceptible populations. Analysis of variance showed significance differences (P<1%) between populations, disease severity index, percent of infection and the yield. Mean comparison of Duncan test showed Polycross and Azarbayejan-Oshnavieh populations as tolerant population with disease severity index of 2.5 and 2.8 and three populations including: Gorajan-Ardabil, Kohleran- Ardabil and Khoramabad as highly susceptible with disease severity index of 4 and 3.5. The remained populations were assessed as moderately susceptible with disease severity index as 3. Result of this research showed that in the first year of cultivation, infection level of powdery mildew and disease severity index of the population were low but increased in the second and third years. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Sainfoin, Onobrychis sativa, Powdery mildew, tolerance to disease | ||
| مراجع | ||
|
- اکبرزاده، م.، سالاری، ا.، 1374. مقایسه تولید علوفه کولتیوارهای اسپرس در شرایط دیم ارومیه. انتشارات موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور. - بهداد، ا.، 1375. دائرﺓالمعارف گیاه‌پزشکی ایران. چاپ نشاط اصفهان، جلد دوم. - بی‌نام، 1390. سالنامه آماری، استان اصفهان. استانداری اصفهان، دفتر آمار و اطلاعات و GIS. - حیدریان، ا.، مولائی، ع. ر.، 1380. ارزیابی و مقایسه عملکرد اکوتیپهای محلی اسپرس زراعی تحت شرایط تنش بیماری سفیدکسطحی. گزارش نهایی مرکز تحقیقات کشاورزی چهارمحال و بختیاری شماره 028-77- (12-11) 108. - حیدریان، ا. و مولایی، ع. ر.، 1381. ارزیابی و مقایسه عملکرد جمعیتهای محلی اسپرس زراعی تحت شرایط تنش بیماری به سفیدکسطحی. پانزدهمین کنگره گیاه‌پزشکی، ص 81. - رضایی، ع.، گرامی، ب.، 1363. بررسی ژنتیکی اسپرس، وراثت صفات، ایجاد پلیپلوئیدی و تکثیر غیرجنسی. انتشارات دانشگاه صنعتی اصفهان. - شریفنبی، ب. و بنی‌هاشمی، ض. 1369. مطالعه قارچ Leveillual taurica عامل سفیدک پودری اسپرس در استان اصفهان. بیماری‌های گیاهی، 26: 27-19. - علیزاده، و.، 1375. اتواکولوژی اسپرس درحوزه پارک ملی گلستان، مراوه تپه وگلیداغی. پایاننامه کارشناسیارشد، دانشگاه گرگان. - مظفریان، و.، ۱۳۷۵. فرهنگ نام گیاهان ایران. لاتین، انگلیسی، فارسی. تهران، فرهنگ معاصر. - فرشادفر، م.، 1384. بررسی تنوع ژنتیکی و سیتوژنتیکی دراسپرس زراعی. گزارش نهایی طرح تحقیقاتی، مرکزتحقیقات کشاورزی ومنابعطبیعی کرمانشاه. - کریمی، ه.، 1384. زراعت و اصلاح گیاهان علوفهای، انتشارات دانشگاه تهران.414 ص. - ناصری، ب. علیزاده، م. ع. 1391. ارزیابی مقاومت به بیماری سفیدکسطحی در جمعیتهای اسپرس Onobrychis sativa. گزارش نهایی، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور. - Arnaud, G. 1921. Etude sur les Champignons parasites (Parodiellinacées, inclus Erysiphées). 4 Tribu des Erysiphees. Annales des épiphyties, 116.
- Heath, M. E.; Barnes, R. F.; Metcalfe, D. S., 1985. Forages: The Science of Grassland Agriculture. 4th Ed. Iowa State University Press (Ames), Iowa, USA.
- Hirata, K. 1968: Host range and geographical distribution of the powder mildew. Faculty of agriculture, Nijata University, Nijata, Japan.
- Homma, Y., (1937): Erysiphaceae of Japan. Journal of Faculty of Agriculture, Hokkaido Imperial University, 38(3): 183-461
- Horsfall, J. B., and Cowling, E. B., 1978. Pathometery: The measurement of plant disease: 119-136. In: Horsfall, J. B., Cowling E.B. (eds.). Plant Disease: An Advanced Treatise. Vol. 2., Academic Press, NY.
- Jafari, A., Connolly, V., Frolich A. and Walsh E. K. 2003. A note on estimation of quality in perennial ryegrass by near infrared spectroscopy. Irish Journal of Agricultural and Food Research 42: 293-300.
- Leveille, J. H. 1851. Organisation et disposition méthodique des espèces qui composent le genre Erysiphé. Annales des Sciences Naturelles, Botanique, 3 Sér., 15: 109–179.
- Mukerji, K. G. 1968. Leveillula taurica, descriptions of pathogenic fungi and bacteria. No. 182. Commonwealth Mycological Institute, Kew, Surrey, UK. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,672 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,043 |
||