| تعداد نشریات | 286 |
| تعداد نشریات سازمان | 84 |
| تعداد شماره‌ها | 2,998 |
| تعداد مقالات | 33,576 |
| تعداد مشاهده مقاله | 44,214,222 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 20,564,793 |
بررسی تنوع ژنتیکی درون و بین جمعیت‌هایی از آگروپیرون (Agropyron Gaertn.) با استفاده از نشانگرهای مولکولی RAPD | ||
| تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران | ||
| مقاله 1، دوره 18، شماره 2، اسفند 1389، صفحه 143-153 اصل مقاله (203.58 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی - پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| علی اصغری* ؛ علی اشرف جعفری؛ مجید شکرپور؛ حمیدرضا محمددوست چمن آباد | ||
| چکیده | ||
| گونههای مختلف Agropyron در تولید علوفه در مراتع ایران نقش مهمی داشته و مقاوم به تنشهای محیطی هستند. در این پژوهش تنوع ژنتیکی جمعیتهای Agropyron desertorum، Ag. cristatum، Ag. pectiniforme و Ag. elongatum با استفاده از نشانگرهای RAPD مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور از 50 آغازگر تصادفی استفاده شد که از بین آنها 12 آغازگر نوارهای مشخص و با وضوح بالا تولید کرده و مورد استفاده قرار گرفتند. در نهایت 142 نوار چند شکل در محدوده‌ی 200 - 3000 جفت باز تولید شدند. میانگین تنوع ژنتیکی درون جمعیتها براساس تنوع ژنی از 09/0 تا 30/0 برآورد گردید. بیشترین میانگین سطح این تنوع در جمعیت شماره 1550 از گونه Ag. cristatum با مقدار 30/0 و کمترین مقدار آن (09/0) در جمعیت شماره 225 از گونه Ag. elongatum مشاهده شد. این نتایج نشان‌دهنده تنوع زیاد در درون جمعیتهای مختلف اگروپیرون بود. میانگین تنوع ژنتیکی درون (HS) و کل (HT) به‌ترتیب 18/0 و 34/0 و میانگین درجه تمایز ژنی (GST) بین جمعیتها در تمام مکانها 47/0 برآورد شد. نتایج تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که تنوع ژنتیکی بین گونهها، بین جمعیتهای درون هر گونه و درون جمعیتها معنیدار بود. براساس این تجزیه، فقط 31/19 درصد از تنوع کل مربوط به تنوع بین گونهها بود. میزان 23/22 درصد آن به تنوع بین جمعیتهای درون هر گونه و 46/58 درصد آن مربوط به درون جمعیتها بود. تجزیه خوشهای براساس ضریب تشابه نی به روش UPGMA جمعیتهای مورد مطالعه را در چهار گروه قرار داد. جمعیتهای دو گونه Ag. desertorum و Ag. cristatumدر دو گروه مجزا قرار گرفتند. جمعیتهای دو گونه Ag. pectiniforme و Ag. elongatum در گروه دیگر قرار گرفته و از هم متمایز نشدند. در حقیقت این نشانگرها قادر به تمایز جمعیتهای این دو گونه نبودند. یک جمعیت از گونهAg. elongatum تشکیل یک گروه مجزا داد. برای گروهبندی ژنوتیپها از تجزیه به مؤلفههای هماهنگ اصلی نیز استفاده شد و نتایجی مشابه با تجزیه خوشهای حاصل شد. نتایج حاصل نشان داد که در بین و درون گونهها و جمعیتهای آگروپیرون تنوع زیادی وجود دارد که میتوان از آن در برنامههای اصلاح این گونه استفاده نمود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Agropyron؛ تنوع ژنتیکی؛ تجزیه خوشهای؛ نشانگرهای مولکولی؛ RAPD | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Genetic variation between and within populations of Agropyron Gaertn. using RAPD markers | ||
| نویسندگان [English] | ||
| ali asgharii؛ ali-ashraf jafari؛ majid shokrpour؛ hamidreza mohammaddoust chaman abad | ||
| چکیده [English] | ||
| Agropyron species as important range plant species in Iran are resistant to various environmental stresses. This research was conducted to analyze genetic variation in Agropyron desertorum, Ag. Cristatum, Ag. pectiniforume and Ag. elongatum by RAPD markers. Fifty random primers were used and 12 primers were selected, by which, 142 polymorphic bands with lengths ranged from 200 to 3000 bps. Were obtained. On the basis of Nei's gene index, average genetic diversity within populations varied from 0.09 to 0.30. The largest and the smallest values were obtained in population 1550 (from Ag. cristatum; 0.30) and population 225 (from Ag. elongatum; 0.09), respectively. Results showed high variation within populations. Mean of genetic variation within (HS), Total (HT) and degree of genetic differentiations (GST) were 0.18, 0.34 and 0.47, respectively. Analysis of molecular variance (AMOVA) displayed significant variation within and among Agropyron species and populations. The results showed that only 19.31 present of total variation belong to between species. Between and within populations variations were 22.23 and 58.46 present, respectively. Cluster analysis based on Nei's genetic similarity and UPGMA method, categorized the entries into four clusters. Populations of Ag. Desertorum and Ag. Cristatum grouped in two separate clusters. Populations of Ag. elongatum and Ag. pectiniforme grouped in another cluster and obtained markers could not separate the populations of the two species. One population from Ag. elongatum formed a distinct group. Classifying the populations using principle coordinate analysis (PCoA), verified the results of cluster analysis. Results showed that enough variation exist between and within Agropyron species and populations that can be used in breeding programs of the species. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,970 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 783 |
||