| تعداد نشریات | 284 |
| تعداد نشریات سازمان | 82 |
| تعداد شماره‌ها | 3,081 |
| تعداد مقالات | 34,390 |
| تعداد مشاهده مقاله | 48,192,734 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 78,983,940 |
The Evaluation of Estrogen and Tacrolimus on Experimental Sciatic Nerve Injury Following Bipolar Electrocautery in Animal Model | ||
| Archives of Razi Institute | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 22 مرداد 1404 اصل مقاله (485.78 K) | ||
| نوع مقاله: Original Articles | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/ari.2025.369924.3719 | ||
| نویسندگان | ||
| Nima Vazir1؛ Hamidreza Fattahian* 1؛ Alireza Jahandideh1؛ Pejman Mortazavi2 | ||
| 1Department of Veterinary Clinical Sciences, SR.C., Islamic Azad University, Tehran, Iran. | ||
| 2Department of Veterinary Pathobiology, SR.C., Islamic Azad University, Tehran, Iran. | ||
| چکیده | ||
| Iatrogenic peripheral nerve injuries (PNIs) cause neurogenic deficits because of limited regeneration potential of nerve and scar formation. This study evaluates effects of tacrolimus and estrogen on sciatic nerve healing following its lesion by bipolar electrocautery in rat. Twenty-five mature female Wistar rats were included into this study. The rats kept in same photoperiod twelve-twelve for one week. The rats divided into five groups, five in each group as: Sham, DW (distilled water), Tacrolimus (Tac), Estrogen (Est), and Tacrolimus + Estrogen (Tac + Est). All rats anesthetized and sciatic nerve of left sciatic nerve was cauterized by bipolar-electrocautery except of rats in sham group. Treatments were given for 28 days after the injury; on day 28 clinical, electrophysiological, and histopathological evaluations were carried out. Rota-rod performance test, sciatic functional index (SFI), electromyography (EMG) latency and toe out angle (TOA) were carried out for evaluation of functional nerve recovery. Finally, the rats were killed humanly and sample of sciatic nerve were submitted for histopathological studies on day 28. There did not find significant difference statistically in SFI (p = 0.249) among all groups. On rotarod tests, the Est group showed significant motor function improvement than the DW (distilled water), Tac, and Est + Tac groups (p < 0.01). Mean EMG latency in DW group was significantly longer than sham (p < 0.001), Tac (p = 0.023) and Est + Tac (p = 0.012) groups. Axonal swelling and inflammatory cell infiltration were less in the Tac and Est and Est + Tac groups to DW group (p < 0.01). There was no significant difference among Tac, Est, Est + Tac groups in EMG latency. Therefore, tacrolimus and estrogen solely showed neuroprotective role based on histopathological results. Motor function improvement and less inflammation were significant statistically in Est and Tac groups, respectively. The finding of this investigation did not confirm the significant impact of the combination of estrogen plus tacrolimus in comparison to estrogen group and tacrolimus group in functional recovery and inflammation. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Sciatic nerve؛ Estrogen؛ Tacrolimus؛ Electrocautery؛ Rat | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| بررسی اثر استروژن و تاکرولیموس بر آسیب تجربی عصب سیاتیک متعاقب الکتروکوتر دوقطبی در الگوی حیوانی | ||
| چکیده [English] | ||
| آسیب‌های اعصاب محیطی ناشی از خطای جراحی (PNI) باعث نقص عصبی متعاقب محدودیت بازسازی و ایجاد بافت اسکار، می‌شوند. این مطالعه اثرات تاکرولیموس و استروژن را بر روند ترمیم عصب سیاتیک متعاقب آزردگی ناشی از الکتروکوتر دو قطبی می باشد. در موش صحرایی مورد بررسی قرار داده است. بیست و پنج موش صحرایی ماده بالغ از نژاد ویستار در این مطالعه گنجانده شدند. موش‌ها به مدت یک هفته در دوره نوری یکسان دوازده-دوازده ساعت نگهداری شدند. موش‌ها بیهوش و عصب سیاتیک اندام لگنی چپ با استفاده از الکتروکوتر دو قطبی بجز گروه شم کوتری شد. موش‌ها به پنج گروه پنج تایی به گروه شم، آب مقطر (DW)، تاکرولیموس (Tac)، استروژن (Est) و استروژن + تاکرولیموس (Est + Tac)تقسیم شدند. درمان تا 28 روز پس از آسیب تجویز شد. روز 28 ارزیابی‌های بالینی، الکتروفیزیولوژیکی و هیستوپاتولوژی انجام گردید. تأخر الکترومیوگرافی (EMG)، آنالیز باز شدن انگشتان پا (TOA) برای سنجش عملکرد یکپارچگی عصبی-عضلانی و بهبود آن با استفاده از شاخص عملکردی سیاتیک (SFI) و آزمایش روتارود بررسی شدند. موش‌ها در روز 28 به روش انسانی کشته شدند و نمونه عصب سیاتیک برای مطالعه هیستوپاتولوژی به آزماشگاه ارسال شد. تفاوت آماری معنی‌داری در SFI میان گروه ها دیده نشد (249/ 0= p) در آزمایش روتارود، گروه Est عملکرد حرکتی بیشتری نسبت به گروه‌های آب مقطر (DW)، Tac و Est + Tac (01/0 >p ) داشت. متوسط زمان تأخر الکترومایوگرافی در گروه DW بطور معناداری نسبت به گروه شم (001/0 > p)، گروه Tac (023/0 = p) و گروه Est + Tac (012/0 = p) طولانی تر بود. تورم آکسون و ارتشاح سلول‌های التهابی، گروه‌هایTac ، Est وEst + Tac کمتر از گروه DW (01/0 >p ) بود. ولی اختلاف معنی داری میان گروه‌هایTac ، Est وEst + Tac در تاخر الکترومایوگرافی دیده نشد. بنابراین، تاکرولیموس و استروژن به تنهایی نقش محافظت عصبی را بر اساس بهبود بافت‌شناسی نشان دادند. عملکرد عصبی و التهاب خفیف تر به ترتیب در Est و Tac معنی‌دار بود. این مطالعه تأثیر ترکیب استروژن و تاکرولیموس را نسبت به گروه استروژن و گروه تاکرولیموس در بهبود عملکرد عصبی و کاهش التهاب تایید نکرد. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| عصب سیاتیک, استروژن, تاکرولیموس, الکتروکوتری, رت | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 73 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 47 |
||