اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات286
تعداد نشریات سازمان84
تعداد شماره‌ها2,996
تعداد مقالات33,568
تعداد مشاهده مقاله44,184,942
تعداد دریافت فایل اصل مقاله20,548,781
رهجو, وحید, قطبی, ویدا, مقدم, علی, عباسی, محمدرضا. (1402). ارزیابی میزان تحمل پذیری ده جمعیت مختلف اسپرس به‎‏ بیماری سفیدک پودری در شرایط اقلیمی ‏کرج. سامانه مدیریت نشریات علمی, 31(2), 205-219. doi: 10.22092/ijrfpbgr.2024.363510.1450
وحید رهجو; ویدا قطبی; علی مقدم; محمدرضا عباسی. "ارزیابی میزان تحمل پذیری ده جمعیت مختلف اسپرس به‎‏ بیماری سفیدک پودری در شرایط اقلیمی ‏کرج". سامانه مدیریت نشریات علمی, 31, 2, 1402, 205-219. doi: 10.22092/ijrfpbgr.2024.363510.1450
رهجو, وحید, قطبی, ویدا, مقدم, علی, عباسی, محمدرضا. (1402). 'ارزیابی میزان تحمل پذیری ده جمعیت مختلف اسپرس به‎‏ بیماری سفیدک پودری در شرایط اقلیمی ‏کرج', سامانه مدیریت نشریات علمی, 31(2), pp. 205-219. doi: 10.22092/ijrfpbgr.2024.363510.1450
رهجو, وحید, قطبی, ویدا, مقدم, علی, عباسی, محمدرضا. ارزیابی میزان تحمل پذیری ده جمعیت مختلف اسپرس به‎‏ بیماری سفیدک پودری در شرایط اقلیمی ‏کرج. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1402; 31(2): 205-219. doi: 10.22092/ijrfpbgr.2024.363510.1450

ارزیابی میزان تحمل پذیری ده جمعیت مختلف اسپرس به‎‏ بیماری سفیدک پودری در شرایط اقلیمی ‏کرج

تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران
مقاله 4، دوره 31، شماره 2 - شماره پیاپی 62، اسفند 1402، صفحه 205-219    اصل مقاله (1.15 M)
نوع مقاله: مقاله علمی - پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/ijrfpbgr.2024.363510.1450
نویسندگان
وحید رهجو* 1؛ ویدا قطبی1؛ علی مقدم2؛ محمدرضا عباسی3
1مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
2بخش تحقیقات ذرت و گیاهان علوفه ای، موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، کرج، ایران
3مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران
چکیده
سابقه و هدف:
بیماری سفیدک پودری یا سطحی اسپرس (‏Onobrychis viciaefolia Scop‏) یکی از مهمترین بیماری‌های این محصول است که بیشتر در چین‌های آخر شیوع پیدا می‌کند. این بیماری در صورتی که به‌طور وسیعی روی محصول گسترش یابد موجب نکروز شدن و ریزش برگ‌ها و  کاهش عملکرد محصول می‌گردد. از سویی به دلیل اینکه تحقیقات محدودی در داخل کشور در این زمینه وجود دارد، انجام پژوهشی به منظور شناسایی جمعیت‌های متحمل به بیماری که در عین حال از خصوصیات زراعی مطلوبی نیز برخوردار باشند ضروری به نظر می‌رسید که در این تحقیق بررسی شده است.
مواد و روش‌ها:
به منظور بررسی واکنش جمعیت‌های مختلف اسپرسOnobrychis viciaefolia) ‏( به بیماری سفیدک پودری آزمونی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار با 10 تیمار شامل دو جمعیت‌ بهبود یافته و هشت اکوتیپ‌ جمع‌آوری شده از رویشگاه و شناسایی شده اسپرس زراعی از مناطق مختلف ایران به مدت دو سال در منطقه کرج اجرا گردید. ارزیابی بیماری سفیدک پودری در شرایط طبیعی در تابستان هر دو سال در چین چهارم انجام گردید. ارزیابی آلودگی در تیمارها در مزرعه با ثبت صفاتی مانند درصد آلودگی و شدت بیماری انجام شد. همچنین یک آزمون گلخانه‌ای در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار بر روی تیمارها انجام و برای هر جمعیت در هر تکرار حداقل پنج بوته در نظر گرفته شد. زادمایه با ایجاد سوسپانسیون اسپوری به غلظت 106 کنیدیوم در میلی‌لیتر تهیه شده و بر روی گیاهچه‎های اسپرس مربوط به جمعیت‌های مختلف در مرحله چهار تا پنج هفتگی که دارای هشت تا ده برگچه بودند در گلخانه‌ای با شرایط دمای 23 تا 29 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی حدود 75 درصد اسپور‌پاشی شدند. ارزیابی واکنش جمعیت‌ها به بیماری دو هفته پس از مایه‌زنی انجام و میزان درصد آلودگی هر جمعیت ثبت شد. ارزیابی در گلخانه و مقیاس نمره‌دهی مشابه ارزیابی در مزرعه براساس یک مقیاس نمره‌دهی یک تا چهار مبتنی بر درصد شدت بیماری تیمار‌ها انجام شد. همچنین عملکرد ماده خشک علوفه برای جمعیت‌ها در کل چهار چین‌ محاسبه گردید.
نتایج:
به استناد داده‌های تجزیه واریانس آزمون مزرعه‌ای در کرج، طی دو سال جمعیت‌های یادشده، هم از لحاظ شدت بیماری و هم درصد آلودگی اختلاف معنی‌داری در سطح 1%= α نشان دادند. در آزمون‌های گلخانه‌ای نیز کلیه جمعیت‌ها از نظر شدت بیماری و درصد آلودگی اختلاف معنی‌داری در سطح 1%= α نشان دادند. بررسی نتایج مربوط به صفت درصد آلودگی جمعیت‌ها در دو سال نشان داد که درمجموع آزمون‌های مزرعه‌ای در بین کلیه جمعیت‌ها، جمعیت شماره 2 در سال‌های اول و دوم تحقیق به ترتیب با 33 و 30 درصد، کمترین آلودگی را به بیماری در مزرعه نشان داده است. در آزمون گلخانه‌ای نیز همین جمعیت با 47 و 60 درصد کمترین میزان آلودگی را بین جمعیت‌ها دارا بود. همچنین بررسی نتایج مربوط به صفت شدت بیماری جمعیت‌ها در دو سال نیز نشان داد که جمعیت شماره 2 به ترتیب با 18 و 10 درصد در سال‌های اول و دوم، متحمل‌‌ترین جمعیت اسپرس به بیماری در کرج شناخته شد و سایر جمعیت‌ها نسبت به بیماری حساس برآورد شدند. در آزمون‌های گلخانه‌ای نیز جمعیت شماره 2 با 23 و 22 درصد شدت بیماری به ترتیب در سال‌های اول و دوم متحمل‌ترین جمعیت شناخته شد و سایر جمعیت‌ها واکنش نیمه‌حساس تا حساس به بیماری نشان دادند.
نتیجه‌گیری:
در مجموع با مقایسه میانگین داده‌ها در آزمون‌های مزرعه‌ای و گلخانه‌ای طی دو سال می‌توان نتیجه گرفت که جمعیت شماره 2 با میانگین شدت بیماری 14 درصد و میانگین عملکرد ماده خشک علوفه 68/14 تن در هکتار در سال، به عنوان رقمی متحمل به بیماری با عملکرد ماده خشک علوفه مناسب شناخته شد. اگرچه این رقم مقاومت کامل به بیماری سفیدک سطحی ندارد ولی چون شدت بیماری آن در همه آزمون‌ها کمتر از 25 درصد بوده به عنوان رقم نیمه‌مقاوم معرفی شد. 
کلیدواژه‌ها
اسپرس زراعی؛ حساسیت؛ سفیدک سطحی؛ شدت بیماری؛ ‏‎ Leveillula taurica‏.‏
عنوان مقاله [English]
Evaluation of the tolerance of ten different sainfoin populations to powdery mildew ‎disease in the climatic conditions of Karaj, Iran
نویسندگان [English]
Vahid Rahjoo1؛ Vida Ghotbi1؛ Ali Moghaddam2؛ Mohammad Reza Abbasi3
1Seed and Plant Improvement Institute, Agricultural Research, Education and Extension ‎Organization (AREEO), Karaj, Iran‎
2Maize and forage crops research department, Seed and Plant Improvement Institute, AREEO, Karaj, Iran
3Khorasan Razavi Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, Agricultural Research, ‎Education and Extension Organization (AREEO), Mashhad, Iran‎
چکیده [English]
Background and objectives
 Powdery mildew of sainfoin (Onobrychis viciaefolia Scop) is one of the most important diseases of this crop, which primarily spreads in the last cuts and causes loss. If this disease spreads widely on plants, it will cause the loss of leaves and, as a result, reduce the crop's forage yield. On the other hand, because there is little research in this field in the country, it was necessary to conduct research to identify the superior populations that are tolerant to the disease and have desirable agronomic traits, which was the goal of this study.
Methodology
For investigating the reaction of different populations of sainfoin (Onobrychis viciaefolia) to powdery mildew, an experiment was conducted using a randomized complete block design in three replications in Karaj, Iran, with ten treatments including two improved populations and eight ecotypes of cultivated sainfoin collected from its habitat and identified from different regions of the country. Evaluation of powdery mildew disease was done in natural conditions in the last cut of plants in the summer of 2021. Disease evaluation of treatments in the field was done by recording traits such as disease incidence and severity. Also, a greenhouse experiment was conducted on the same populations using a completely randomized design with four replications of the treatments, and at least five plants were considered for each ecotype in each replication.
 The inoculum was prepared by creating a spore suspension with a concentration of 106 spores per ml and sprayed on sainfoin seedlings of different ecotypes at the four to five-week stage that had eight to ten leaves in a greenhouse with a temperature of 23 to 29°C and relative humidity of about 75%. The reaction of ecotypes to the disease was evaluated two weeks after inoculation, and the infection percentage of each population was recorded. The evaluation in the greenhouse and the scoring scale similar to the field evaluation was conducted following a scoring scale of one to four based on the treatments' disease severity percentage. Also, the dry matter (DM) yield of populations for four cuts was calculated. 
 
 
Results
Based on the variance analysis data of the field trial in Karaj over two years, it was concluded that there was a significant difference for both disease severity and disease incidence at α=1% level. Also, there was a significant difference in disease severity and incidence at α=1% level among all populations in greenhouse trials. The results related to the disease incidence of the populations in both years showed that in the field trials among all the populations in the first and second years of the research, population number 2 had the minor disease incidence in the field, with values of 33 and 30 percentages, respectively. In the greenhouse test, the same population with values of 47 and 60 percent, respectively, had the lowest DI rate among the populations. Also, the results related to the disease severity (DS) of the populations in two years showed that population number 2 was known to be the most tolerant to the disease, with values of 18 and 10 percent in the first and second years, respectively, and other populations were considered as susceptible to the disease. In greenhouse trials, population number 2 was recognized as the most tolerant population, with 23% and 22% disease severity in the first and second years, respectively, and other populations showed a semi-susceptible to susceptible reaction to the disease.
Conclusion
In total, by comparing the average data in field and greenhouse tests over two years, it was concluded that population number 2, with an average disease severity of 14% and an average dry matter yield of 14.68 tons per hectare, was known as a disease-tolerant population coupled with desirable dry matter yield. Although this population was not completely resistant to powdery mildew, it was introduced as a semi-resistant variety (MR) to the disease, as its disease severity was less than 25% in all experiments. 
کلیدواژه‌ها [English]
Disease severity, Leveillula taurica, powdery mildew, sainfoin, susceptibility‎
مراجع
  1. Alizadeh, M.A. and Jafari, A.A. 2014. Evaluation of powdery mildew intensity of sainfoin (Onobrychis viciifolia) accessions in field condition. Iranian  Journal  of  Rangelands  and  Forests  Plant Breeding  and  Genetic  Research  22 (1): 133–141. (In Persian).
  2. Alizadeh, M.A., Sepahvand, K. and Jafari, A.A., 2013. Study the yield, quality, and infection index to powdery mildew disease in local populations of sainfoin in condition of Lorestan province. Journal of Applied Crop Breeding, 1(2): 73-86. (In Persian).
  3. Alizadeh, M.A., Seifollahi, A.H., Shafizadeh, Sh., and Jafari, A.A., 2014. Powdery mildew tolerance of 40 sainfoin (Onobrychis viciifolia) populationsin Esfahan province.Iranian. Journal of Forest and Range Protection Research, 11 (2):79–88. (In Persian).
  4. Alizadeh, M.A., Jafari, A.A., Sayedian,S.E.,Amirkhani, M., Pahlevani, M. R., Fallah Hoseini, L. and Ramezani, Yeganeh,M. 2018. Evaluation of yield and quality traits of tolerant and semi tolerant populations to powdery mildew in sainfoin (Onobrychis viciaefolia). Iranian Journal of Rangelands and Forest Plant Breeding and Genetic Research, 26 (2): 311-326. (In Persian).
  5. Alizadeh, M. A., Moeini, M. R ., Jafari, A.A., and Kamel, M. 2019. Evaluation of quantitative and qualitative traits and resistance to powdery mildew pathogen in populations of sainfoin plant (Onobrychis vicifolia). Applied Research in Field Crops Vol 32, No. 02, Page: 4-6: 1-12(In Persian).
  6. Alizadeh, M. A., Jafari, A. A., Sepahvand, K., Davazdahemami, S., Moeini,M.R., Normand Moaied, F. and Naseri, B. 2021. Evaluation of sainfoin accessions exposed to powdery mildew disease at four locations in Iran. Tropical Grasslands-Forrajes Tropicales, 9 (1):97–108.
  7. Celik, A., Karakaya, A., Avci, S., Sancak, C. and Özcan, S. 2011. Powdery mildews observed on Onobrychis in Turkey. Australasian Plant Disease Notes 6: 49–53.
  8. Celik, A., Karakaya, A., Avci, S., Sancak, C. and Ozkan, S. 2012. Potential resistance sources for powdery mildew disease of sainfoin. Bitki Koruma Bulteni, 52 (2): 153-162.
  9. Correll, J. C., Gordon T. R. and Elliott, V. J. 1987. Host range, Specificity, and Biometrical measurements of Leveillula taurica in California. Plant Disease, 71: 248-251.
  10. Heidarian, A., and Mollaei, A.2002. Evaluation and yield comparison of sainfoin (Onobrychis sativa) ecotypes under powdery mildew stress conditions. Abstract of the 15th Iranian Plant Protection Congress, Razi University, Kermanshah, Iran. 7-11 Sep. 2002: 81. (In Persian)
  11. Horsfall, J. B., and Cowling, E. B., 1978. Pathometery: The measurement of plant disease: 119-136. In: Horsfall, J. B., Cowling E.B. (Eds.). Plant Disease: An Advanced Treatise. Vol. 2. Academic Press, NY.
  12. Jafari, A. A., Rasoli, M., Tabaei-Aghdaei, S.A., Salehi Shanjani, P. and Alizadeh, M.A. 2014. Evaluation of herbage yield, agronomic traits and powdery mildew disease in 35 populations of sainfoin (Onobrychis sativa) across 5 environments of Iran.  Romanian Agricultural Research, No. 31.
  13. Jamali Zavvareh, A. and Tadayyon, A. 2006. Reaction of different sainfoin ecotype to powdery mildew. Abstract of the 9th Iranian Congress of Agricultural Sciences and Plant Breeding, University of Tehran,Tehran, Iran. 27 Sep 2006: (In Persian).
  14. Kahrizi, D., and Farshadfar, M. 2002. Evaluation of resistance of sainfoin (Onobrychis sativa) different accessions for powdery mildew in Kermanshah. Abstract of the 15th Iranian Plant Protection Congress, Razi University, Kermanshah, Iran. 7-11 Sep. 2002: 92. (In Persian).
  15. Kaplan, M. 2011. Determination of potential nutritive value of sainfoin (Onobrychis sativa) hays harvested at flowering stage. Journal of Animal and Veterinary Advances, 10 (15): 2028-2031.
  1.  
  1. Li, Z.L. 2008. Study of Onobrychis viciaefolia and Medicago sativa on yield and soil fertility. – ActaPratacultural Science, 25(7): 65–68. (In Chinese with English abstract).
  2. Marais, J.P., Mueller-Harvey, I., Brandt, E.V. and Ferreira, D., 2000. Polyphenols, condensed tannins, and other natural products in Onobrychis viciifolia (sainfoin). Journal of Agricultural and Food Chemistry, 48(8): 3440-3447.
  3. Mazahery-Laghab, H. 2015. Introduction to forage crops. Bu-Ali Sina University Press. 290pp. (In Persian).
  4. Mehrian, F. and Bamdadian, A. 1990. The major fungal diseases of forage crops, University of Tehran Press, 69p. (In Persian).
  5. Mihail, J. D. and Alcorn, S. M. 1984. Powdery Mildew (Leveillula taurica) on native and cultivated plants in Arizona. Plant Disease, 68:625-626.
  6. Morrill, W.L., Ditterline, R.L. and Cash, S.D. 1998. Insect pests and associated root pathogens of sainfoin in western USA. Field Crops Research, 59(2): 129-134.
  7. Naseri, B., Alizadeh, M.A. 2017. Climate, Powdery mildew, sainfoin resistance and yield. Journal of plant pathology. 99 (3): 619-625. doi: 10.4454/jpp.v99i3.3940
  8. Nowroozian, H. 1991. Evaluation of mildew contaminated sainfoin and its utilization in animal nutrition. Veterinary Researches and Biological Products, 4 (12): 76-78. (In Persian).
  9. Sepahvand, K., Alizadeh, M.A. and Jafari, A.A. 2013. Evaluation on disease severity index of powdery mildew of sainfoin" Onobrychis viciifoliae populations in condition of Khorramabad Lorestan province Iran. Iranian Journal of Forest and Range Protecton Research. 11 (1): 21-30. (In Persian).
  10. Sharifnabi, B. and Banihashemi, Z. 1990. Study of the Leveillula taurica, the incident of sainfoin powdery mildew in Esfehan province. Iranian Journal of Plant Pathology, 26:19–27. ‎(In Persian)‎.
  11. Sharifnabi, B. and Nekoei, A. Study of host range, specificity and ‎biometrical measurements of Leveillula taurica, the causal agent of sainfoin ‎powdery mildew in Isfahan province. Iran. J. Plant Path., 32: 284-289. (In ‎Persian) ISI Journal
  12. Sharifnabi B. and Nekoei A. 1998. Study on Sainfoin Seed Mycoflora in Iran. The Journal of Agriculture and Natural Resources Sciences, 1(2):77-83. (In Persian).
  13. Vasjagina, M.P., Kuznetzova, M.N., Pisareva, N.F. and Shfartzman, S.R.1961. Powdery mildew fungi. : Flora spore forming plants in Kazakhstan.  T. 3, Alma Ata, 751pp.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 137
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 262


counter
سامانه مدیریت نشریات علمی. طراحی و پیاده سازی از سیناوب