| تعداد نشریات | 286 |
| تعداد نشریات سازمان | 84 |
| تعداد شماره‌ها | 3,029 |
| تعداد مقالات | 33,889 |
| تعداد مشاهده مقاله | 45,267,243 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 61,169,844 |
تنوع غذایی جغد گوش دراز در استان‌های البرز، اصفهان و همدان از طریق بررسی ریمه با تاکید بر جوندگان | ||
| آفات و بیماری های گیاهی | ||
| مقاله 4، دوره 86، شماره 1 - شماره پیاپی 106، شهریور 1397، صفحه 41-50 اصل مقاله (621.93 K) | ||
| نوع مقاله: جانور شناسی کشاورزی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/jaep.2018.111082.1171 | ||
| نویسندگان | ||
| ابوالقاسم خالقی زاده* 1؛ مریم امیدی2 | ||
| 1استادیار، بخش تحقیقات جانورشناسی کشاورزی، موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران | ||
| 2کارشناس ارشد محیط طبیعی، اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان، اصفهان، ایران | ||
| چکیده | ||
| جغد گوش دراز Asio otus (Linnaeus, 1758) (Aves: Strigidae) در گذشته به عنوان یکی از جغدهای کمیاب ایران مطرح بود اما خوشبختانه جمعیت آن در سال‌های گذشته در نقاط مختلف کشور در حال افزایش بوده است. پرندگان شکاری از جمله جغدها، بقایای غیرقابل هضم طعمه‌های بلعیده شده را به صورت گلوله‌های استوانه‌ای شکل از دهان خود خارج می‌کنند که به آن ریمه (pellet) گفته می‌شود. در این پژوهش از مناطق مهرشهر کرج، اصفهان و بهار همدان، 744 ریمه جمع‌آوری شد. ریمه‌ها پس از انتقال به آزمایشگاه، ابتدا، تمیز، شماره‌گذاری، اندازه‌گیری و توزین شد. سپس با خیساندن ریمه‌ها توسط الکل، طعمه‌های قابل شناسایی آن تفکیک و شناسایی شدند. به طور کلی، جوندگان در 551 ریمه (74/06%)، پرندگان در 211 ریمه (28/36%)، حشره‌خوارها در 20 ریمه (2/69%) و حشرات در 13 ریمه (1/75%) وجود داشتند. از کل 583 طعمه شناسایی شده جوندگان، 231 طعمه از جنس موش‌ها Mus (39/62%)، 152 طعمه از جنس ول‌ها Microtus (26/07%)، 133 طعمه از جنس هامسترها Cricetulus (22/81%)، 47 طعمه از جنس مریون Meriones (8/06%) و جنس‌های Rattus، Nesokia و Rhombomys سهم بسیار کمی داشتند (به ترتیب 2/40%، 0/69% و 0/34%). گونه غالب در اصفهان جنس هامسترها Cricetulus (35/15%)، در همدان جنس موش‌ها Mus (43/80%) و در کرج ول‌ها Microtus (54/37%) بود. به علت عدم هراس نه چندان زیاد جغد گوش دراز از انسان و حضور آن در کنار زمین‌های کشاورزی در آینده نزدیک می‌توان اقدام به جلب آن‌ها برای استفاده در کنترل تلفیقی جوندگان در مزارع کشاورزی نمود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| جغد گوش دراز؛ جوندگان؛ ریمه؛ کشاورزی ارگانیک؛ کنترل بیولوژیک | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Diet of the Long-eared Owl in Alborz, Esfahan and Hamedan provinces through pellet analysis with emphasis on rodents | ||
| نویسندگان [English] | ||
| A. KHALEGHIZADEH1؛ M. OMIDI2 | ||
| 1Assistant Professor, Agricultural Zoology Research Department, Iranian Research Institute of Plant Protection, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, Iran | ||
| 2Senior Expert on Natural Environment, Esfahan Provincial Office of the Department of the Environment, Esfahan, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| The Long-eared Owl Asio otus (Linnaeus, 1758) (Aves: Strigidae) was previously considered as a rare bird species in Iran but its population has increased in recent years. Raptors, in particular owls regurgitate undigested remains in the form of cylinder called pellet. In this study, 744 pellets were collected from Karaj, Esfahan and Hamedan areas. After collection of pellets and transferring them to the laboratory, they were cleaned, numbered, measured and weighed. Then, these pellets were wetted by alcohol. Pellets were dissected and skulls and other animal remains were extracted, labeled and identified. In total, rodents were present in 551 pellets (74.06%), birds in 211 pellets (28.36%), Insectivora in 20 pellets (2.69%) and insects in 13 pellets (1.75%). Among 583 rodent prey items identified, 231 items were from the genus Mus (39.62%), 152 items from Microtus (26.07%), 133 items from Cricetulus (22.81%), 47 items from Meriones (8.06%) but less item numbers were from the genera Rattus, Nesokia and Rhombomys (2.40%, 0.69% and 0.34%, respectively). The dominant prey in Karaj was Microtus (54.37%), in Hamedan was Mus (43.80%) and in Esfahan was Cricetulus (35.15%). Because the Long-eared Owl can inhabit in agricultural ecosystems and near human settlements, it can be recruited to control rodents in agricultural fields. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| biological control, Long-eared Owl, organic agriculture, Pellet, Rodents | ||
| مراجع | ||
|
CHARTER, M., Y. LESHEM and S. HALEVI, 2009. Use of nest baskets by Long-eared OwlsAsio otus in Israel, Sandgrouse, 31: 36-37.
DEL HOYO, J., A. ELLIOT and J. SARGATAL, (Eds.), 1999. Handbook of the Birds of the World, vol. 5, Barn-owls to Hummingbirds, Lynx Edicions, Barcelona, Spain.
DZIEMIAN, S., B. PIłACIńSKA and G. PITUCHA, 2012. Winter diet composition of urban long-eared owls (Asio otus) in Rzeszów (SE Poland), Biological Letters, 49 (2): 107-114.
ETEMAD, E. 1978. Mammals of Iran, Vol. 1, Natioanl Society for protection of natural and human environment, Tehran, 288 pp.
KHALEGHIZADEH, A., M. TOHIDIFAR, S. B. MUSAVI, A. HASHEMI, A. KHANI and M. OMIDI, 2015. Population increase of the Long-eared Owl Asio otus (Linnaeus, 1758) in Iran (Aves: Strigidae), Zoology in the Middle East, 61(3): 215-219.
KHALEGHIZADEH, A., T. ARBABI, G. NOORI, M. JAVIDKAR and A. SHAHRIARI, 2009. Diet of wintering Long-eared Owl Asio otus in Zabol, southeastern Iran, In: Johnson D. H., Van Nieuwenhuyse D. and Duncan J. R. (Eds.), Proc. Fourth World Owl Conf. Oct–Nov 2007, Groningen, The Netherlands. Ardea, 97(4): 631-633.
KORPIMAKI, E. 1992. Diet composition, prey choice, and breeding success of Long-eared Owls: effects of multiannual fluctuations in food abundance, Canadian Journal of Zoology 70: 238-273.
MANSOORI, J. 2008. A Guide to the Birds of Iran, Farzaneh Publishing Co., 513 pp. (In Persian).
MARTI, C. D. 1976. A review of prey selection by the Long-eared Owl, Condor 78: 331-336.
MOROWATI, M., F. NAZARI and V. MALIKOV, 2010. Important rodents in Agriculture, Iranian research Institute of Plant Protection, 136 pp.
NISTREANU, V. 2007. The importance of the Long-eared Owl (Asio otus otus L.) in rodent control, Bulletin USAMV-CN 63.
OBUCH J. and A. KHALEGHIZADEH, 2011. Spatial variation in the diet of the Barn Owl Tyto alba in Iran, Podoces 6(2): 103–116.
OBUCH, J. 2011. Diet of Long-eared Owl in the Middle East, Abstract- International Conference on the Survey, Monitoring and Conservation of the Long-eared Owl Asio otus, 1-5 November 2011, Kikinda, Serbia.
OSAEI, A., A. KHALEGHIZADEH and M. E. SEHHATISABET, 2007. Range extension of the Barn Owl Tyto alba in Iran, Podoces 2 (2): 106–112
ROMANOWSKI, J. and M. ŻMIHORSKI, 2008. Effect of season, weather and habitat on diet variation of a feeding specialist: a case study of the long-eared owl, Asio otus in Central Poland, Folia Zoologica, 57(4): 411-419.
SEÇKIN, S. and Y. COŞKUN, 2006. Small mammals in the diet of the Long-eared Owl, Asio otus, from Diyarbakir, Turkey, Zoology in the Middle East, 35: 102-103.
TOHIDIFAR, M., A. KHALEGHIZADEH and S. B. MUSAVI, 2011. Recent status of the Long-eared Owl with first breeding records in Iran, International Conference on the Survey, Monitoring and Conservation of the Long-eared Owl Asio otus, 1-5 November 2011, Kikinda, Serbia.
WOOD, B. J. and C. G. FEE, 2003. A critical review of the development of rat control in Malaysian agriculture since the 1960s, Crop Protection, 22: 445-461.
YOSEF, R. 2009. Further on the diet of wintering Long-eared Owl Asio otus in northern Israel, Sandgrouse, 31: 106-108.
ZIAIE, H. 2008. The Mammals of Iran, 2nd edition, Wildlife Club, Tehran, 420 pp. (In Persian). | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 705 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 531 |
||