| تعداد نشریات | 286 |
| تعداد نشریات سازمان | 84 |
| تعداد شماره‌ها | 3,019 |
| تعداد مقالات | 33,734 |
| تعداد مشاهده مقاله | 44,973,776 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 46,445,693 |
واکنش تعدادی از ژنوتیپ‌های نخود نسبت به نژادهای قارچAscochyta rabiei عامل بیماری سوختگی آسکوکیتایی (Ascochyta blight) در گلخانه | ||
| نهال و بذر | ||
| مقاله 3، دوره 32، شماره 4، بهمن 1395، صفحه 479-492 اصل مقاله (253.11 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/spij.2017.113084 | ||
| نویسندگان | ||
| داریوش شهریاری* 1؛ محمد ترابی2؛ سمیه کنگرلو1 | ||
| 1بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ورامین، ایران | ||
| 2استاد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین- پیشوا، دانشکده کشاورزی، گروه بیماری شناسی گیاهی، ورامین، ایران | ||
| چکیده | ||
| بیماری سوختگی اسکوکیتایی در اثر قارچ Ascochyta rabiei (Pass.) Lab.، مهم‌ترین بیماری نخود معمولی در دنیا و ایران است. آگاهی از نژادهای عامل بیماری در هر منطقه برای دستیابی به ارقام مقاوم ضروری است. در این تحقیق نژادهای فیزیولوژیک 28جدایه A. rabiei که در سال‌های 1392و1393 از پنج ناحیه استان کرمانشاه جمع‌آوری و خالص‌سازی شده بودند، با استفاده از هفت رقم افتراقی نخود بررسی و در نهایت در شش نژاد فیزیولوژیک گروه‌بندی شد. هفت جدایه (25%) متعلق به نژاد 1، پنج جدایه (8/17%) متعلق به نژاد 2، هفت جدایه (25%) متعلق به نژاد 3، چهار جدایه (4/14%) متعلق به نژاد 4، دو جدایه (2/7%) متعلق به نژاد 5 و سه جدایه (6/10%) متعلق به نژاد 6 بودند. نژادهای1،2،3و4 با 23جدایه (1/82%) در تمامی نواحی استان پراکنده بودند، در حالی که نژاد6 با قدرت بیماریزایی بالا فقط در سرارود مشاهده شد. برای ارزیابی مقاومت در گلخانه، 48 ژنوتیپ نخود شامل ارقام متداول کشت، لاین‌های پیشرفته برنامه به‌نژادی و توده‌های بومی با اسپورهای شش نژاد قارچ مایه‌زنی شدند، یادداشت برداری از تیپ آلودگی و واکنش ژنوتیپ‌ها دوازده روز بعد از مایه‌زنی با الگوی 9-1 انجام شد. براساس نتایج، بیشتر ارقام یا ژنوتیپ‌ها نسبت به نژادهای عامل بیماری حساس بودند. ارقام عادل و آزاد که طی چند سال اخیر توسط موسسه تحقیقات کشاورزی دیم معرفی شده‌اند در مقابل نژاد 6 نیمه مقاوم ولی نسبت به بقیه نژادها مقاوم بودند. بقیه ژنوتیپ‌ها نسبت به این نژاد حساس یا خیلی حساس بودند. با توجه به جمعیت و پراکنش بالای نژادهای 1،2،3و4 در استان کرمانشاه می‌توان علاوه بر ارقام عادل وآزاد، لاین‌های Flip51-87-3C، 3274 ILC-و LMR-165 که نسبت به این نژادها مقاوم یا نیمه مقاوم بودند را هم به عنوان منابع مقاومت مطلوب برای منطقه توصیه کرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| نخود؛ ارقام و لاین‌ها؛ بیماری سوختگی آسکوکیتائی؛ نژادها؛ مقاومت | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Response of some Chickpea Genotypes to Races of Ascochyta rabiei Cause of Ascochyta Blight in Greenhouse | ||
| نویسندگان [English] | ||
| D. Shahriari1؛ M. Torabi2؛ S. Kangarloo1 | ||
| 1Plant Protection Research Department, Tehran Agricultural and Natural Resources and Education Centers, AREEO, Varamin, Iran. | ||
| 2Professor, Department of Plant Pathology, College of Agriculture, Varamin- Pishva Branch, Islamic Azad University, Varamin, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Ascochyta blight caused by Ascochyta rabiei (Pass.) Lab. is an important disease of chickpea in Iran and worldwide. Information about the races of the pathogen in different areas is necessary for improvement of resistant cultivars. In the present study physiologic races of 28 isolates of A. rabiei collected from five areas of Kermanshah province of Iran during 2013 and 2014, were determined using seven chickpea standard differential cultivars. Six different races were identified. Race 1 with seven isolates(25%), race 2 with five isolates (17.8%), race 3 with seven isolates (25%), race 4 with four isolates( 14.4%), race 5 with two isolates (7.2%) and race 6 with three isolates (10.6%) were the prevatent races in Kermanshah province. Races 1, 2, 3 and 4 with 23 isolates (82.1%) were distributed all over areas of the province, while race 6, the highly virulent isolate, was detected only in a restricted area in Sararood. Response of 48 genotypes of including improved cultivars, advanced chickpea lines and landraces were evaluated against the six identified races in greenhouse. The results showed that most of the genotypes were susceptible or highly susceptible to different races. Recently released cultivars, Adel and Azad, were moderately resistant to the highly virulent race 6 and resistant to the other races. The remaining genotypes were susceptible or highly susceptible to this race. Based on the results of this study, in addition to Adel and Azad cultivars, lines Flio 51-87-3c, ILC-3274 and LMR-165 which were resistant or moderately resistant to the most prevalent races 1, 2, 3 and 4, can be also recommended as resistant sources for the region. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Chickpea, cultivars and lines, ascochyta blight, races, resistance | ||
| مراجع | ||
|
Basandrai, S. P., Kishore, G. K., Crouch, J. H., and Basandrai, D. 2005. Cultural, morphological and pathological variation in Indian isolates of Ascochyta rabiei the chickpea blight pathogen. Plant Pathology Journal 21(3): 207-213.
Benzohra, I. E., Baubekeur, S. B., Labdi, M., and Mokhtar, Y. B. 2011. Identification of pathotypes and physiological races in Ascochyta rabiei (Pass.) Labr., the agent of ascochyta blight in chickpea (Cicer arietinum) in Algeria. World Applied Science Journal 15 (7): 978-984.
Chongo, G., Gossen, B. D., Buchwaldt, L., Adhikari, T., and Rimmer, S. R. 2004. Genetic diversity of Ascochyta rabiei in Canada. Plant Disease 88: 4-10.
Ghiasi, S., Razavi, M., and Shahriari, D. 2011. Study on pathogenetic and molecular variability in some isolates of Ascochyta arabiei casual agent of ascochyta blight of chickpea in Iran. Applied Entomology and Phytopathology 79 (2): 199-218.
Jan, H., and Wiese, M. W. 1991. Virulence forms of Ascochyta rabiei affecting chickpea in the Palouse. Plant Disease 75: 904-906.
Kaiser, W. J. 1997. Telemorph of Ascochyta rabiei and its significance in breeding chickpea. pp. 3-21. In: (Udupa, S. M., and Weigand, F. (eds.) DNA Markers and Breading for Resistance to Ascochyta Blight in Chickpea. Proceedings of the Symposium on Application of DNA Fingerprinting for Crop Improvement: Marker Assisted Selection of Chickpea for Sustainable Agriculture in the Dry Areas. 11-12 April 1994, ICARDA, Aleppo, Syria.
Katiyar, R. P., and Sood, O. P. 1985. Screening chickpea for resistanse to ascochyta blight. International Chickpea Newsletter 13: 19-20.
Mahmoodi, F., and Banihashemi, Z. 2004. Distribution of mating type teleomorph formation and genetic diversity in Diddymella rabiei the causal agent of chickpea blight in Fars province. Iranian Journal of Plant Pathology 40(2):15-30 (in Persian).
Navas-Cortes, J. A., Peres-Artes, E., Jimenes-Diaz, R. M., Llobbel, A., Bainbridge, B. W., and Heale, J. B. 1998. Mating type, pathotype and RAPDs analysis in Didymella rabiei, the agent of ascochyta blight of chickpea. Phytoparasitica 26(3): 199-212.
Peever, T. L., Salimath, S. S., Su, G., Kaiser, W. J., and Muehlbaur, J. 2004. Historical and contemporary multi locus population structure of Ascochyta rabiei (telemorph: Didymella rabiei) in the Pacific Northwest of the United States. Molecular Ecology 13: 291-309.
Porta-Puglia, A., Inantino, A., Crino, P., Angelini, R., and Venora, G. 1997. Ascochyta blight of chickpea: present status and prospects. Pakistan Journal of Phytopathology 9: 9-18.
Pouralibaba, H. R., Mahmoudi, F., Keshavarz, K., and Nourallahi, Kh. 2008. Identification of pathotypes of Didymella rabiei causing agent of chickpea blight disease, in different parts of Iran using trap nursery. Iranian Journal of Plant Pathology 44 (2): 170-175.
Qureshi, S. H., and Alam, S. S. 1984. Pathogenic behavior of Ascochyta rabiei isolates on different cultivars of chickpea in Pakistan. International Chickpea Newsletter 11: 29-30.
Rashad Ali, S., Iqbal, M., Iqbal, U., Ghafoor, A., and Akram, A. 2009. Pathogenic diversity in Ascochyta rabiei(Pass.) Lib. of chickpea. Pakistan Journal of Botany 41(1): 413-419.
Reddy, M. V., and Kabbabeh, S. 1985. Pathogenic variability in Ascochyta rabiei (Pass.) Lab. in Syria and Lebanon. Phytopathologia Mediterranea 24: 265-266.
Reddy, M. V., and Singh, K. B. 1984. Evaluation of a world collection of chickpea germ plasm accessions for resistance to ascochyta blight. Plant Disease 68: 900-910.
Reddy, M. V., and Singh, K. B. 1993. Rate-reducing resistance to Ascochyta rabiei in chickpeas. Plant Disease 77: 231-233.
Sabaghpour, H., Safikhani, M., Pezeshkpour, P., Jahangiri, A., Sarparast, R., Karami, I., Pour Siahbidi, M., Shahriari, D., Mahmoudi, F., and Keshavarz, K. 2010. Azad, a new chickpea cultivar for dry land moderate and semi warm climate of Iran. Seed and Plant Improvement Journal. 26-1 (2): 293-295 (in Persian).
Shahbazi, S., Mozafari, J., and Alizadeh, A. 2004. Extraction of solanapyrone A, B and C from Iranian isolates of Ascochyta rabiei by HPLC. Proceedings of the 16th Iranian Plant Protection Congress, University of Tabriz, Tabraz, Iran. Page 172 (in Persian).
Shahriari, D., and Izadyar, M. 1998. Study of the pathogenical variation of Ascochyta rabiei on some chickpea cultivar. Proceedings of the 13th Iranian Plant Protection Congress, Karaj, Iran. Page 148 (in Persian).
Singh, G., 1990. Identification and designation of physiological races of Ascochyta rabiei in India. Indian Phytopathology 43: 48-52.
Singh, K. B., Hawatin, G. C., Nene, Y. I., and Reddy, M. V. 1981. Resistance in chickpeas to Ascochyta rabiei. Plant Disease 65: 586-587.
Singh, K.B., Reddy, M.V., and Nene, Y. I. 1984. International testing of chickpeas for resistance to Ascochyta rabiei. Plant Disease 68: 782-784.
Singh, R., and Mahendra, P. 1993. Screening of chickpea genotypes against five races of Ascochyta rabiei causing chickpea blight. Indian Phytopathology 46(4): 369-373.
Türkkan, M., and Dolar, F.S. 2009. Determination of pathogenic variability of Didymella rabiei, the agent of ascochyta blight of chickpea in Turkey. Turkish Journal of Agriculture and Forestry 33: 585-591.
Udupa, S. M., and Weigand, F. 1997. Pathotyping of Ascochyta rabiei isolates of Syria. DNA markers and breeding for resistance to ascochyta blight in chickpea. Proceedings of the Symposium on Application of DNA Fingerprinting for Crop Improvement: Marker Assisted Selection of Chickpea for Sustainable Agriculture in The Dry Areas (Udupa, S.M. and Weigand, F. eds.). ICARDA. 11-12 April 1994, Aleppo, Syria.
Vir, S., and Grewal, J. S. 1974. Physiologic specialization in Ascochyta rabiei, the causal organism of gram blight. Indian Phytopathology 27: 355-360.
Younesi, H., Okhovvat, S. M., Hedjaroude, Gh. A., Zad, S. J., Taleie, A. R., and Zamani, M. 2003. Virulence variability of Ascochyta rabiei isolates on chickpea cultivars in Kermanshah province. Iranian Journal of Plant Pathology 39(2): 213-230 (in Persian).
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 394 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 302 |
||