| تعداد نشریات | 285 |
| تعداد نشریات سازمان | 83 |
| تعداد شماره‌ها | 3,084 |
| تعداد مقالات | 34,415 |
| تعداد مشاهده مقاله | 48,595,710 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 79,157,921 |
مطالعه‌ی برخی از مکانیسم‌های آنتاگونیستی جدایه‌های قارچ Talaromyces flavus علیه Verticillium dahliae و Verticillium albo-atrum عوامل بیماری پژمردگی در چند محصول زراعی مهم | ||
| مهار زیستی در گیاه‌پزشکی | ||
| مقاله 2، دوره 1، شماره 1، شهریور 1392، صفحه 13-28 اصل مقاله (388.62 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/bcpp.2013.100596 | ||
| نویسندگان | ||
| لاله نراقی* 1؛ اصغر حیدری2؛ سعید رضایی1؛ محمد رضوی1 | ||
| 1گروه بیماری‌شناسی گیاهی دانشکده‌ی کشاورزی و منابع طبیعی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران | ||
| 2بخش تحقیقات بیماری‌های گیاهان، مؤسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور، تهران | ||
| چکیده | ||
| پژمردگی ورتیسلیومی از مهم‌ترین بیماری‌های گیاهان زراعی از قبیل پنبه، گوجهفرنگی، سیبزمینی و خیار گلخانهای محسوب شده و باعث وارد شدن خسارات فراوان به این محصولات مهم می‌شود. کنترل بیولوژیک می‌تواند یکی از مناسب‌ترین روش‌ها جهت مدیریت این بیماری باشد. در این پژوهش، برای بررسی مکانیسم‌های آنتاگونیستی Talaromyces flavus، ابتدا عوامل بیماری‌زا و قارچ آنتاگونیست T. flavus از مناطق کشت گیاهان فوق به‌ترتیب توسط محیط کشت‌های Komada وTF جداسازی شد. سپس، مکانیسم‌های آنتاگونیستی آن‌ها از جمله میکوپارازیتیسم، تولید ترکیبات فرار و غیرفرار روی رشد عوامل بیماری‌زای فوق مطالعه گردید. در این پژوهش، 60 جدایه‌ی T. flavus استفاده شد که به‌ترتیب 23، 15، 14 و 8 جدایه به مناطق کشت پنبه، گوجهفرنگی، سیبزمینی و خیار گلخانهای تعلق داشت. برای پنبه و سیبزمینی با عوامل پژمردگی Verticillium dahliae و Verticillium albo-atrum، بیش‌ترین میانگین درصد بازدارندگی (51/81 و 93/64) به‌ترتیب توسط جدایه‌های TF-Co-G-1 وTF-Po-V-48 به‌دست آمد و در هر دو جدایه، ترکیبات غیرفرار بیش‌ترین تأثیر را روی بازدارندگی رشد عامل بیماری‌زا نشان دادند. درحالی‌که، برای گوجهفرنگی و خیار گلخانهای با عامل بیماری‌زای V. albo-atrum، بیش‌ترین میانگین درصد بازدارندگی (67/73 و 78/54) به‌ترتیب توسط جدایه‌های TF-To-V-31 و TF-Cu-V-60 موجب شد. براساس بررسی‌های انجام‌شده، مؤثرترین مکانیسم بازدارندگی این دو جدایه، تولید ترکیبات فرار بود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Talaromyces flavus؛ مکانیسم‌های آنتاگونیستی؛ Verticillium dahliae؛ Verticillium albo-atrum؛ پنبه؛ سیبزمینی؛ گوجهفرنگی؛ خیار گلخانهای | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Study on some antagonistic mechanisms of Talaromyces flavus against Verticillium dahliae and Verticillium albo-atrum , the causal agents of wilt disease in several important crops | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Laleh Naraghi1؛ Asghar Heydari2؛ Saeed Rezaee1؛ Mohammad Razavi1 | ||
| چکیده [English] | ||
| Verticillium wilt is one of the most important diseases of cotton, tomato, potato and greenhouse cucumber that causes serious losses in these crops. Biological control could be an effective strategy for controlling this disease. In this study, for the investigation of antagonistic mechanisms of Talaromyces flavus, first, pathogenic agents and antagonistic fungus were isolated from cultivated regions of above-mentioned crops using Komada and TF culture media respectively. In next step, antagonistic mechanisms of T. flavus including mycoparasitism, volatile metabolites production and non-volatile metabolites production were studied separately. In this study, sixty T. flavus isolates were used from which 23, 15, 14 and 8 isolates belonged to cotton, tomato, potato and greenhouse cucumber respectively. For cotton and potato wilt disease caused by V. dahliae and V. albo-atrum respectively, maximum inhibitory percents (81.51 and 64.93%) were mediated by TF-Co-G-1 and TF-Po-V-48 respectively. Non-volatile metabolites played the most important role in their antagonistic activity. However, for tomato and greenhouse cucumber wilt disease caused by V. albo-atrom, maximum inhibitory percents (73.67 and 54.78%) were mediated by TF-To-V-31 and TF-Cu-V-60 respectively. According to the results, the most effective antagonistic mechanisms of these isolates was volatile metabolites production. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Talaromyces flavus, Antagonistic mechanisms, Verticillium dahliae, Verticillium albo-atrum, cotton, Potato, tomato, greenhouse cucumber | ||
| مراجع | ||
|
Aminaee, M. M., Mansouri, B. & Ershad, D. 2006. A study on Verticillium wilt of potato in Kerman province. Proceedings of the 17th Iranian Plant Protection Congress, 2-5 September, Karaj, Iran, 163. Anitha, A. & Rabeeth, M. 2010. Degradation of fungal cell walls of phytopathogenic fungi by lytic enzyme of Streptomyces griseus. African Journal of Plant Science. 4: 61-66. Butterfield, E. J. & De Vay, J. E. 1977. Assessment of soil assays for Verticillium dahliae. Phytopathology. 67: 1073-1078. Christen, A. A. 1981. A selective medium for isolating Verticillium albo-atrum from soil. Phytopathology. 72: 47-49. Deacon, J. W. 1991. Significance of ecology in the development of biocontrol agents against soil-borne plant pathogens. Biocontrol Sciences Technology. 1: 5-20. Esmailzadeh-Hosseini, S. A., Sarpeleh, A., Fatahi, M. & Ghaiumi-Mohammady, M. 2006. Identification of soilborn phytopathogenic fungi of greenhouse cucumber in Yazd province. Proceedings of the 17th Iranian Plant Protection Congress, 2-5 September, Karaj, Iran, 175. Hamdollah-Zadeh, A. 1993. Properties of defoliant and non-defoliant strains of Verticillium dahliae the causal agent of cotton wilt in northern Iran. Iranian Journal of Plant Pathology. 29: 125-131. (In Persian with English Summary). Hawksworth, D. L. & Talboys, P. W. 1970. C. M. I. descriptions of pathogenic fungi and bacteria. No. 255. Verticillium albo-atrum, No. 256. Verticillium dahliae. CAB, Kew, England. Henson, J. M., Butler, M. J. & Day, A. W. 1999. The dark side of the mycelium melanins of phytopathogenic fungi. Annual Review of Phytopathology. 37: 447-471. Huang, X., Chen, L., Ran, W., Shen, Q. & Yang, X. 2011. Trichoderma harzianum strain SQR-T37 and its bio-organic fertilizer could control Rhizoctonia solani damping-off disease in cucumber seedling mainly by the mycoparasitism. Applied Microbiology and Biotechnology. 91: 741-755. Huggag, W. M. & Mohamed, H. A. 2007. Biotechnological aspects of microorganisms used in plant biological control. American-Eurasian Journal of Sustainable Agriculture. 1: 7-12. Hur, J. S., Oh, S. O., Jung, J. S., Koh, Y. J., Park, J. G. & Park, J. C. 2003. Antifungal properties of Eucayptus darlympleana against post harvest pathogens of kiwifruits. ISHS Acta Horticulturae 610: V International Symposium on Kiwifruit, 25 June, Wuhan, China, 66. Inglis, G. D. & Kawchuk, L. M. 2002. Comparative degradation of Oomycete, ascomycete, and basidiomycete cell walls by mycoparasitic and biocontrol fungi. Canadian Journal of Microbiology. 48: 60-70. Kurahashi, Y. 2001. Melanin biosynthesis inhibitors (MBIs)for control of rice blast. Pesticide Outlook. 12: 32-35. Kheiri, A. & Fatahi, M. 2010. Evaluation of Verticillium wilt tolerance in different cotton cultivars. Journal of Research in Agricultural Science. 6: 57-61. Kim, J. T., Park, I. H., Lee, H. B., Hahm, Y. I. & Yu, S. H. 2001. Identification of Verticillium dahliae and Verticillium albo-atrum causing wilt of tomato in Korea. The Plant Pathology Journal. 17: 222-226. Kim, K. K. A. & Fravel. D. R. 1990. Glucose oxidase as the antifungal principle of talaron from Talaromyces flavus. Canadian Journal of Microbiology. 36: 760-764. Klosterman, S. J., Atallah, Z. K., Vallad, G. E. & Subbarao, K. V. 2009. Diversity, Pathogenicity and Management of Verticillium species. Annual Review of Phytopathology. 47: 39-62. Knudsen, I. M. B., Hockenhull, J., Jensen, D. F., Gerhardson, B., Hokeberg, M., Tahuonen, R., Teperi, E., Sundheim, L. & Henriksen, B. 1997. Selection of biological control agents for controlling soil and seed-borne diseases in the field. European Journal of Plant Pathology. 103: 775-784. Lix, G., Liu, B., Liu, D. D., Han, Z. M., Zhou, K. X. & Zheng, Y. P. 2009. Effects of transgenic insect resistant cotton root exudates on the growth of Verticillium dahliae Kleb. Ying Yong Sheng Tal Xue Bao. 20: 157-162. Madi, L., Katan, T., Katan, J. & Henis, Y. 1997. Biological control of Sclerotium rolfsii and Verticillium dahliae by Talaromyces flavus is mediated by different mechanisms. Phytopathology. 87: 1054-1060. Malik, N. K. & Milton, J. M. 1980. Survival of Verticillium in monocotyledonous plants. Trans-actions of the British Mycological Society. 75: 496-498. Marois, J. J., Fravel. D. R. & Papavizas, G. C. 1984. Ability of Talaromyces flavus to occupy the rhizosphere. Soil Biology and Biochemistry. 16: 387-390. Murray, F. R., Llewellyn, D., McFadden, H., Last, D., Dennis, E. S. & Peacock, W. J. 1999. Expression of the Talaromyces flavus glucose oxidase gene in cotton and tobacco reduces fungal infection, but is also phytotoxic. Molecular Breeding. 5: 219-232. Naraghi, L., Heydari, A., Karimi Roozbahani, A. & Ershad, D. 2003. Isolation of Talaromyces flavus from cotton fields in Gorgan and its antagonistic effects on Verticillium dahliae, the causal agent of cotton wilt. Iranian Journal of Plant Pathology. 39: 31-34. (In Persian with English Summary). Naraghi, L., Heydari, A., Rezaee, S., Razavi, M. & Jahanifar, H. 2010. Study on antagonistic effects of Talaromyces flavus on Verticillium albo-atrum, the causal agent of potato wilt disease. Crop Protection. 29: 658–662 Pegg, G. F. & Brady, B. L. 2002. Verticillium wilts. CABI Publishing, Wallingford, UK. Proksa, B. 2010. Talaromyces flavus and its metabolites. Chemical Papers. 64: 696-714. Roberts, D. P. & Lohrke, S. M. 2003. Programs in biological control of plant diseases. Pest Management Science. 59: 654-664. Tjamos, E. C., Tsitsigiannis, D. I., Tjamos, S. E., Antoniou, P. P. & Katinakis, P. 2004. Selection and Screening of endorhizosphere bacteria from solarized soils as biocontrol agents against Verticillium dahliae of Solanaceous hosts. European Journal of Plant Pathology. 110: 35-44. Van Elsas, J. D., Jansson, J. K. & Trevors, J. T. 2007. Modern soil microbiology II. CRC Press- Taylor and Francis, Boca Raton, Florida, USA. Whipps, J. M. 2001. Microbial interactions and biocontrol in the rhizosphere. Journal of Experimental Botany. 52: 487-511. Wright, E. R., Zapata, R., Delfino, O. S., Lopez, M. V. & Serrile, M. 1990. Efficacy in vitro of antagonists Sclerotinia sclerotiorum and S. minor. Review of Plant Pathology. 69: 2758. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,935 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 859 |
||